انتشارات نیماژ
752 محصولدرباره ی برند انتشارات نیماژ
همه‌ی ما بعد از شنیدن نام نیما، ذهنمان سریع به نیما یوشیج شاعر و پایه‌گذار شعر نو فارسی معطوف می‌شود؛ کسی که بنیان‌گذار تفکری نو و مدرن در ادبیات فارسی روزگار خود بود، علیرضا اسدی‌جنتی در سال 1392 برای نام‌گذاری نشر تازه‌تاسیس خود خلاقیتی هر چه تمام‌تر از خود نشان داد و اسم کوچک این شاعر را با واژه‌ی «ایماژ» که به معنی تصویر و نقش ذهنی است ترکیب کرد و واژه‌ای نو ساخت (نیما + ایماژ) که الحق خوش‌بیان و خوش‌آهنگ است، «نیماژ»؛ با این امید که نشرش تصویر و طرحی نو باشد در وادی ادب و فرهنگ کشورش. این نشر در ابتدای کار خود ادامه‌روِ وامدار نامش، (نیما) بود و فقط در عرصه‌ی شعر آن هم به‌صورت تخصصی کار می‌کرد. در آن سال‌ها جذابیتِ حوزه‌ی شعر برای عموم مردم زیاد بود و در این زمینه، عطش و تقاضا در بازار بیش‌تر از آنی بود که نیماژی‌ها مجال ورود به حیطه‌ای غیر از آن را داشته باشند؛ اما نیماژ به مرورِ زمان مثل هر نشر دیگری می‌بایست با انتشار کتاب‌های متنوع ابعاد دیگر نیازهای خوانندگان خود را برطرف می‌کرد که حدود یک سال پس از شروع به کار خود، این امر اتفاق افتاد. نیماژ با تغییر در دیدگاه خود کم‌کم به چاپ کتاب‌هایی با محتوای ادبیات داستانی از نویسندگان ایرانی و خارجی پرداخت و در ادامه آثاری با موضوع فلسفه و علوم اجتماعی را در برنامه‌ی کاری خود قرار داد. نیماژی‌ها جدیدا به کار در حیطه‌ی نمایش‌نامه و فیلم‌نامه علاقه‌ی زیادی نشان می‌دهند و در این رابطه با چاپ عناوین جذاب و پرمخاطب گام‌هایی درخورتحسین نیز برداشته‌اند. از جمله نویسندگان و شاعران به‌نامی که کتاب‌هایشان در این نشر منتشر شده می‌توان به ابوتراب خسروی، روزبه معینی، علیرضا آذر، الیف شافاک و... اشاره کرد. قهوه سرد آقای نویسنده، اثر انگشت، من و استادم، اگر قرار آمدن داری بیا، آواز پر جبرئیل، پنهان و عشق مرگ مضاعف است از آثاری هستند که توسط انتشارات نیماژ منتشر شده‌اند و شما می‌توانید در قفسه‌ی هر کتابفروشی (حتی کوچک) آن‌ها را بیابید. اگر بخواهیم برخی از عناوین نمایش‌نامه‌های برجسته‌ای که روی صحنه درخشان و موفق بوده‌اند و نیماژ برآن شد که جلدشان را با لوگوی خود مزین کند را نام ببریم، می‌توانیم به سگ‌ها و استخوان‌های مادرم، صحنه‌های دودی، ارنانی، آدم‌ها، اتاق‌ها صورت‌برداری‌ها و تیولا اشاره کنیم.
همه‌ی ما بعد از شنیدن نام نیما، ذهنمان سریع به نیما یوشیج شاعر و پایه‌گذار شعر نو فارسی معطوف می‌شود؛ کسی که بنیان‌گذار تفکری نو و مدرن در ادبیات فارسی روزگار خود بود، علیرضا اسدی‌جنتی در سال 1392 برای نام‌گذاری نشر تازه‌تاسیس خود خلاقیتی هر چه تمام‌تر از خود نشان داد و اسم کوچک این شاعر را با واژه‌ی «ایماژ» که به معنی تصویر و نقش ذهنی است ترکیب کرد و واژه‌ای نو ساخت (نیما + ایماژ) که الحق خوش‌بیان و خوش‌آهنگ است، «نیماژ»؛ با این امید که نشرش تصویر و طرحی نو باشد در وادی ادب و فرهنگ کشورش. این نشر در ابتدای کار خود ادامه‌روِ وامدار نامش، (نیما) بود و فقط در عرصه‌ی شعر آن هم به‌صورت تخصصی کار می‌کرد. در آن سال‌ها جذابیتِ حوزه‌ی شعر برای عموم مردم زیاد بود و در این زمینه، عطش و تقاضا در بازار بیش‌تر از آنی بود که نیماژی‌ها مجال ورود به حیطه‌ای غیر از آن را داشته باشند؛ اما نیماژ به مرورِ زمان مثل هر نشر دیگری می‌بایست با انتشار کتاب‌های متنوع ابعاد دیگر نیازهای خوانندگان خود را برطرف می‌کرد که حدود یک سال پس از شروع به کار خود، این امر اتفاق افتاد. نیماژ با تغییر در دیدگاه خود کم‌کم به چاپ کتاب‌هایی با محتوای ادبیات داستانی از نویسندگان ایرانی و خارجی پرداخت و در ادامه آثاری با موضوع فلسفه و علوم اجتماعی را در برنامه‌ی کاری خود قرار داد. نیماژی‌ها جدیدا به کار در حیطه‌ی نمایش‌نامه و فیلم‌نامه علاقه‌ی زیادی نشان می‌دهند و در این رابطه با چاپ عناوین جذاب و پرمخاطب گام‌هایی درخورتحسین نیز برداشته‌اند. از جمله نویسندگان و شاعران به‌نامی که کتاب‌هایشان در این نشر منتشر شده می‌توان به ابوتراب خسروی، روزبه معینی، علیرضا آذر، الیف شافاک و... اشاره کرد. قهوه سرد آقای نویسنده، اثر انگشت، من و استادم، اگر قرار آمدن داری بیا، آواز پر جبرئیل، پنهان و عشق مرگ مضاعف است از آثاری هستند که توسط انتشارات نیماژ منتشر شده‌اند و شما می‌توانید در قفسه‌ی هر کتابفروشی (حتی کوچک) آن‌ها را بیابید. اگر بخواهیم برخی از عناوین نمایش‌نامه‌های برجسته‌ای که روی صحنه درخشان و موفق بوده‌اند و نیماژ برآن شد که جلدشان را با لوگوی خود مزین کند را نام ببریم، می‌توانیم به سگ‌ها و استخوان‌های مادرم، صحنه‌های دودی، ارنانی، آدم‌ها، اتاق‌ها صورت‌برداری‌ها و تیولا اشاره کنیم.