مناسبات فقه و اخلاق در جستجوی ارتباط و پیوندی میان دو دانش فقه و اخلاق است تا سازگاری و هماهنگی بیشتر این دو بخش مهم از معرفت دینی را فراهم آورد و هموارترین بستر و استوارترین روش برای استنباط فقهی و اخلاقی از متون و منابع دینی با هم‌گرایی موجه و قابل دفاعی از الزامات فقهی و ارزش‌های اخلاقی را ایجاد کرده و با بیان برخی آفت‌ها و آسیب‌های دستگاه فکری اجتهاد، زمینه‌های تاریخی جدایی اخلاق از فقه را بررسی نماید.
این اثر در سه بخش ترسیم شده است. بخش نخست که به طور معمول به بیان کلیاتی درباره موضوع بحث، جایگاه و هدف و اهمیت آن پرداخته و به پیشینه‌ی پژوهش و روش آن اشاره می‌کند.
بخش دوم که در قالب سه فصل ترتیب یافته است پس از توضیحی درباره مرزبندی دو دانش فقه و اخلاق که به مقتضای تقسیم و طبقه‌بندی علوم صورت گرفته، به منظور شناخت دانش فقه، معانی لغوی و اصطلاحی فقه را جستجو می‌کند و عوامل انحصار فقه در خصوص احکام عملی را مورد بررسی قرار می‌دهد تا زمینه‌های تاریخی جدایی فقه اصطلاحی از اخلاق، که بیشتر مربوط به صفات می‌شده است، آشکار گردد؛ سپس از اعم بودن موضوع این دانش نسبت به رفتار و صفات دفاع می‌کند. همچنین از جهت منبع، رغبت افراطی و ناموجه به روایات منسوب به اهل بیت (ع) به جای اصل قرار دادن قرآن کریم و سنت نبوی (ص) و نیز بی‌اعتنایی به عقل و بنای عقلا را یادآوری نموده تا نشانه‌های ساختار فکری غير مهذب در فقه کنونی نمایان گردد. آنگاه به شناخت و اهمیت دانش اخلاق پرداخته و براعميت موضوع آن نیز نسبت به صفت و رفتار تأکید کرده و با بیان پیوندهای گوناگون اخلاق با دین، از عاملی که بتواند صبغه‌ی دینی اخلاق را تبیین و آن را پای‌بند به مقتضیات فقهی نماید گفتگو می‌نماید.
کتاب «مناسبات فقه و اخلاق» توسط محمد هدایتی گردآوری شده و با همت انتشارات نگاه معاصر منتشر شده است.